quit unexpectedly

δεν μπορούσαμε με τίποτα να υπάρξουμε
σε αυτή την ευτελή εγκόσμια διάσταση
και μεταφερθήκαμε
στη virtual
μόνο που εκεί
δεν ήμασταν πια ο χαρακτήρας μας

συναντούσες ανθρώπους
σε αυτό το παιχνίδι διαρκώς
-έψαχνες να με βρείς στο πρόσωπο κάθε παίκτη-

είχες μπλεχτεί τόσο πολύ
που δεν μπορούσες άλλο και είχες κουραστεί
κάποια στιγμή
ανακάλυψες εκείνο τον πίνακα
σαν των πτήσεων του αεροδρομίου
που είχε την αντιστοιχία των παικτών
με τους ανθρώπους της κανονικής ζωής

δίπλα στο όνομά μου
 είχε μαύρο, σαν σβησμένο

"πέθανε" φρίκαρες
και αμέσως μετά
ανακουφίστηκες
"μα αυτό είναι παιχνίδι δεν πεθαίνει κανείς"

"με εγκατέλειψε" συμπέρανες
και πέρασες στο επόμενο όνειρο
που ήσουν ξανά αντιμέτωπος
με τον πατέρα.