GROTA

 στο δωμάτιο μου

υπάρχει αυτό το φιλικό ζευγάρι, όμως είναι το κρεβάτι μου και θέλω να κοιμηθώ εκεί

πάω μαζί τους μοιάζει με το δωμάτιο των γονιών μου και αυτή την αίσθηση έχει και το ζευγάρι σαν γονείς μου

και ξαπλώνω και η γυναίκα γίνεται απο ξανθιά μελαχρινή  

το αγόρι στο κρεβάτι είναι άγνωστο και δείχνει κακό

δεν είναι ο γκόμενός της αλλά κάποιος άλλος

μου δίνει ενα σακουλάκι με κάτι που μοιάζει με σιδερένια βελανίδια 

μας αφήνει στο κρεβάτι

και γω πρέπει να μείνω μ αυτόν

και ξαφνικά το κρεβάτι γίνεται βαγόνι σε ρολερ κοστερ στο λουνα παρκ

το αγόρι με ρωτά 

"έχεις κάνει ποτέ grota?" 

-μάλλον αυτό μας άφησε στο σακουλάκι,

"για να στα σκάσει πρέπει να μην έχεις ξανακάνει ποτέ τίποτα"

συνεχίζει το αγόρι και ξεκινάει το βαγόνι να κινείται

και όλο νιώθω και πιο μόνη μου σε αυτό

και φοβάμαι

νιώθω πως χάνω την σύνδεση

πως στην αρχή το βαγόνι δεν είναι καλά στις ράγες και έπειτα σκέτη εγώ

χάνω την επαφή

μα σκέφτομαι είναι παιχνίδι

είναι φτιαγμένο να είναι ασφαλές

μη φοβάσαι

μα βλέπω τα χέρια μου να αιρωρούνται στις ράγες αντί να κουμπώνουν

τα πόδια μου να εξέχουν

'είναι παιχνίδι, είναι παιχνίδι..' μουρμουρίζω στην εαυτή μου

και ξάφνου τελειώνει φτάνει στο τέλος και

βρίσκομαι σε μια παραλία και τώρα μπορώ να τρέξω ελεύθερη πιασμένη σε μια τροχαλία

και ξάφνου ένας σκύλος τρέχει και μου δαγκώνει το πόδι

και πρέπει να σταματήσω να τρέχω γιατί θα συνεχίσει να με κυνηγά

και κατεβαίνω απ την τροχαλία και βλέπω κι άλλα σκυλιά

παντού σκυλιά

να έρχονται καταπάνω μου

να φεύγουν απ' τα αφεντικά τους

και να έρχονται καταπάνω μου

και τότε λέω αποκλείεται

αποκλείεται

μάλλον κοιτάς τα σκυλιά τοσο φοβισμένα

που απλά αμύνονται

'εχεις κάνει md και τα μάτια σου ιδέα δεν έχεις τί δείχνουν τώρα' 

και 

ξυπνάω

.

grotes κο=> grota. 

μην δοκιμάσετε.

the souvenir

"you like horses? "

"yes but not to ride."

what is already broken

 is not unbreakable

what scares you

is not always unbearable 

dreamed of you as you are

 the nightmare i was avoiding 

skipped so many parts 

but now we are apart  

we won’t  go places

we won’t go deep

we won’t go together

we won’t go serenity

we won’t calm

we won’t 

_

we want?

do we want to or not to?

i do want

so i won’t stay.

"how  that Venice can be when you are alone"

"can't remember of anything different"

-she looks determined -

used to say that

'we don’t want to see life as it is

but as it is experienced '

that is what i loved bout us

the art in us

but

sometimes

what it is experienced 

is what you don't wanna see

and the reason i don't wanna see you

any 

fucking 

more.

πολη pocket

ήμουν πολύ χαρούμενη να σ' έχω δίπλα μου

στο σπίτι, στη γιορτή

ντρεπόσουν και ένιωθες άβολα με όλο αυτόν τον κόσμο

είχες επιστρέψει κεφάτος και εντελώς φλέρτι, ξεκινήσαμε να κάνουμε κάτι

το πουλί σου ξεδιπλωνόταν πολύ περίεργα στα χέρια μου, σαν σφυρίχτρα σε παιδικό πάρτυ

"θα πάμε μετά μέσα, μη βιάζεσαι" μου λες και σε αφήνω

μετά σε χάνω

σε ψάχνω και σε βρίσκω κάτω απ' το μπαλκόνι

να αιωρείσαι δεμένος με ένα σκοινί

με ένα πλατύ χαμόγελο με περήφανο ύφος σαν "μαμα δες τί κανω"

'αιωρούμαι απο τον 5ο'

 και όσο σε κοιτούσα η θέα έμοιαζε σαν απ' το καμπαναριό στην πλατεία Αγιου Μάρκου στη βενετία

ή απ' το empire state ή με όποια άλλη τέτοια θέα έχω δεί

και κοίταξα πως αυτό το σχοινί

το κρατούσα εγώ

εγώ σε κρατούσα να μην πέσεις και δεν μου ταν καθόλου βαρύ

απλά εσύ δεν έδειχνες να το καταλαβαίνεις

σε άφησα εκεί

και σε ξαναέψαξα αργότερα

ακόμα εκεί

τώρα το σχοινί δεν ήταν πια στα χέρια μου

αλλά στην τσέπη μου

εσύ αιωρηση πάνω απ' την πόλη με χαμόγελο

να γνωρίζεις μέρη να νιώθεις γαμώ (με φόβο μεν λιγότερο απ' το να σουν πάνω στο μπαλκόνι δε)

και γω, να σε κρατώ με το σκοινί στην τσέπη ασφαλή μεν

όχι μαζί μου δε

μετά όλα ήταν δυστοπικά

και δεν είχα ούτε πόδια να σύρω εμένα.

μην με κερνάτε δεν πίνω #daneika

εκδρομή
όλο σε χάνω
α, να σαι πάλι, ξεπροβάλλεις
σε προλαβαίνω
ξανά και ξανά
"μα καλά πως κατφέρνεις να έρχεσαι πάντα, όταν  πάω για κατούρημα;"
"..γιατί τότε έχεις την πιο ξεκάθαρη πρόθεση"
"μη φοβάσαι δε με χάνεις"

και σε έχασα

πήρα καταλάθος τηλέφωνο τον Toquel
του έστειλα ήνυμα με το ονοματεπωνυμό μου
συγγνώμη λάθος
κατούραγε εκείνη την ώρα

no other love

έφτασα εκεί που με περίμεναν

είχα δυσκολευτεί πάρα πολύ να βρώ τί θα φορέσω

άλλωστε δεν βγαίνεις κάθε μέρα στη σκηνή

είχα αλλάξει ρούχα και είχα γεμίσει αμφιβολίες

και είχα αυτό το καλσόν

που απο μαύρο με λεπτά σχέδια

είχε γίνει μωβ φλάφι με πέρλες ασημιές

ίου λέω τί είναι αυτό

και λέει ήταν απλά η άλλη του πλευρά

μαύρο σεξυ 8 ντενιέ απ' τη μια

απαλό λούτρινο απ' την άλλη

"μην το δουν αυτό" σκέφτηκα

έβαλα τα μαύρα μου τα σιθρού

-ναι ναι αυτά που 'χα βάλει σε εκείνο το πάρτυ

τα fabulous-

και πήγα

και με περίμεναν 

αυτός με αγκάλιασε με φίλησε

ένιωσα τόσο ασφαλής

και κοιτάω καιτί να δω

δεν είχα βάλει φούστα

μόνο το καλσόν

σοκ

μα πως γίνεται να ήρθα χωρίς φούστα να σκέφτομαι

γύρω καμία ταραχή όλα νορμάλ

και ξαφνικά

θα βγώ στη σκηνή να κάνω τι;

είχα ξεχάσει πως δεν ήξερα γιατί ανεβαίνω στη σκηνή

να πώ αυτό το τραγούδι 

'no other love have i...'

αχ ναι

ωχ οχι

δεν ξερω καν τα λόγια

θα βγω στη σκηνή να π'ω τί

χωρίς φούστα

;

πώς γίνεται εγώ να μην έχω νοιαστεί

για το πώς θα ανέβω στη σκηνή

κι όμως

είχα ξεχάσει εμένα τα περφορμανς μου

τη φούστα μου

πρόσεχα μόνο το καλσον 

το έξω σέξυ μέσα τρυφερό ή ανάποδα

κι αυτόν εκεί

no other love have I,
only my love for you!
only the dreams we knew
no other love
watching the night go by
wishing that you could be
watching the night with me
into the night i cry

είναι μάλλον που ακόμα

όντως  δεν έχω βρει τα λόγια

τί να πω

τελικά θα βρεθούμε;

βρισκόμουν στο μπλέ μπάνιο

εκεί που κάποτε έπινα νερό μέσα απ' το πλαστικό κοχύλι που βάζουμε το σαπούνι

εκεί που κρυβόμουν πάντα

γιατί πάντα είχα ανάγκη να κρυφτώ

και έπρεπε τώρα να διαλέξω

ποιά πούτσα θα έχω

και είχα αυτήν την τεράστια

την μαρμάρινη επιβλητική και επιθετική

ελαφρώς τριγωνική

πολύ ξένη στην αισθητική μου

αλλά αυτή είχα

και την έβγαλα

και δεν μπορείς να φανταστείς πως ανακουφίστηκα

και είχε πλέον χώρο στο μουνί μου

και ήμουν ανάλαφρη.

/

διαρκώς δίνω χώρο

χωρίς να προσέχω

πως μπήκε αυτή τόσο μέσα στη ζωή μου;

γιατί της το επιτρέπεις;

γιατί δεν παίρνεις θέση;

γιατί δεν την ακυρώνεις;

τώρα κοιμάται στον καναπέ του πατρικού μου

και 'συ, είσαι εδώ μαζί της

φεύγετε

και ο πατέρς μου

θέλει να μου μιλήσει

δεν με μαλώνει μα τον στεναχωρώ

γιατί το επιτρέπω όλο αυτό;

νόμιζε πως είχα εμπιστευτεί και με εμπιστευόταν γι' αυτά που έκανα

και έβλεπε μπροστά του 

μόνο την ανοχή μου

/

κάνεις μάθημα στον αδερφό μου

δένω τα κορδόνια μου, μόλις ετοιμαστώ θα βγω απ' το δωμάτιο

και θα σου ζητήσω να βρεθούμε

δένω τα κορδόνια μου

κάθε που δένω το ένα παπούτσι,

το άλλο σαν να μη το φόρεσα ποτέ

ξανά και ξανά

μένω σκυμμένη και δένω τα κορδόνια

είσαι εκεί δεν σου μιλάω θασου μιλήσω μόλις ετοιμαστώ

μόνο να δέσω τα κορδόνια μου μένει τίποτα άλλο

δέσε δεξί

δέσε αριστερό

δέσε δεξί

δέσε αριστερό

το πλάνο αλλάζει σηκώνεσαι πας να φύγεις

σε προλαβαίνω

σε αγκαλιάζω

και το δέρμα σου μαλακώνει γερνάει

όσο ανησυχώ για σένα

γίνεσαι γερασμένος και μαλθακός 

αποκρουστικός

και τότε

εμφανίζεται

μια κοπέλα που μου μοιάζει

με αυτό το βλέμμα που είναι έτοιμο

παίρνει το παπούτσι που ακόμα δεν έχω καταφέρει να φορέσω

στο πετάει

και παίζετε

σας βλέπω να παίζετε

χωρίς να έχετε δέσει τα κορδόνια

χωρίς να είχε καμία σημασία η ετοιμασία

και τη ζηλεύω

και είμαι απλά εγώ

χωρίς ετοιμασία

ή σωστότερα

ως έτοιμη απο καιρό.

δύο επί εννιάμερα

ο εθισμός ως επίγνωση

ο στρόβιλος ως άλλοθι

το δέρμα και οι αρτηρίες δεν έχουν πρόσωπο

και αυτό τα κάνει ακίνδυνα

οι γλώσσες ξεραίνονται

ψυχική αφυδάτωση

υποκλινικός μαζοχισμός

πολλές ζωές αφημένες στο περβάζι μου

το πατζούρι μονίμως ανοιχτό

το φως δεν με ενοχλεί

άλλωστε

η μέρα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα

απ’ τη νύχτα

δεν σε βλέπω κρυφά

ούτε τυχαία

η νύχτα δεν έχει να ζηλέψει επίσης

τίποτα απ’ τη μέρα

δεν σε βλέπω

γενικά

η δεδομένη απουσία με ηρεμεί

η επιστροφή σου είναι ασήκωτη

μου κλείνει τα βλέφαρα 

και τα πνευμόνια μου διογκώνονται

το διάφραγμα στέλνει την ένταση στους κογχους μου

όταν ξεφυσάω το μυαλό μου ζωγραφίζει

αγγίγματα στους ώμους μου

pizzicato στο ακρώμιο

legato στους σπονδύλους

diminuendo στο λαιμό μου

η αγκαλιά ως ροή

ως μουσική

ως όλα

έλα

όλα.