πολη pocket

ήμουν πολύ χαρούμενη να σ' έχω δίπλα μου

στο σπίτι, στη γιορτή

ντρεπόσουν και ένιωθες άβολα με όλο αυτόν τον κόσμο

είχες επιστρέψει κεφάτος και εντελώς φλέρτι, ξεκινήσαμε να κάνουμε κάτι

το πουλί σου ξεδιπλωνόταν πολύ περίεργα στα χέρια μου, σαν σφυρίχτρα σε παιδικό πάρτυ

"θα πάμε μετά μέσα, μη βιάζεσαι" μου λες και σε αφήνω

μετά σε χάνω

σε ψάχνω και σε βρίσκω κάτω απ' το μπαλκόνι

να αιωρείσαι δεμένος με ένα σκοινί

με ένα πλατύ χαμόγελο με περήφανο ύφος σαν "μαμα δες τί κανω"

'αιωρούμαι απο τον 5ο'

 και όσο σε κοιτούσα η θέα έμοιαζε σαν απ' το καμπαναριό στην πλατεία Αγιου Μάρκου στη βενετία

ή απ' το empire state ή με όποια άλλη τέτοια θέα έχω δεί

και κοίταξα πως αυτό το σχοινί

το κρατούσα εγώ

εγώ σε κρατούσα να μην πέσεις και δεν μου ταν καθόλου βαρύ

απλά εσύ δεν έδειχνες να το καταλαβαίνεις

σε άφησα εκεί

και σε ξαναέψαξα αργότερα

ακόμα εκεί

τώρα το σχοινί δεν ήταν πια στα χέρια μου

αλλά στην τσέπη μου

εσύ αιωρηση πάνω απ' την πόλη με χαμόγελο

να γνωρίζεις μέρη να νιώθεις γαμώ (με φόβο μεν λιγότερο απ' το να σουν πάνω στο μπαλκόνι δε)

και γω, να σε κρατώ με το σκοινί στην τσέπη ασφαλή μεν

όχι μαζί μου δε

μετά όλα ήταν δυστοπικά

και δεν είχα ούτε πόδια να σύρω εμένα.