"πιστεύεις πρέπει να κόψω τα νυχτερινά κεράσια;”
την εννοούσα εντελώς αυτήν την ερώτησ και πήρα πίσω μια γκριμάτσα.
“γιατί ας πούμε να πιστεύω κάτι τέτοιο;”
“δεν ξέρω, είναι άσχημο φρούτο το κεράσι” συνέχισα σαφώς προβληματισμένη και με σκυμμένο κεφάλι άκουσα ένα απαξιωτικό “εε, οκ”
το κεράσι είναι το φρούτο ανθρώπινη σχέση και ένα τσακ θέλει και το χάλασες και συνήθως είναι δύο-δύο καμιά φορά όμως τα πετυχαίνεις πολλά μαζί λες “ουάυο” αλλά κάπως φοβάσαι πως θα τα πιάσεις γιατί μ’ ένα τσακ πάει κόπηκαν, και κάποια είναι τόσο μπλεγμένα σε δυάδες μεταξύ τους και το όλο νόημα είναι πόσο καλό είναι το κάτω κεράσι και καθόλου το κοτσάνι κι όμως ασχολείσαι τόσο μ’ αυτό και κεράσι χωρίς κοτσανάκι τώρα μισή χαρά
“όπου ακούς πολλά κεράσια..” μουρμουρίζω”συγγνώμη συγγνλωμη” λέω γρήγορα για το κακό χιούμορ που άλλη μια φορά δεν πρόλαβα να περιορίσω
τί κρίμα κάπως που αλήθεια δεν καταλαβαίνει τί εννοώ με το τσακ για τα κεράσια
“μα αφού τα κεράσια είναι σαν τους ανθρώπους ντε” το λέω και δεν μπορώ άλλο να κρατηθώ
“γουατ;” γουρλώνει τα μάτια της
“σκέψου τα λίγο, τα έχεις εκεί όλα μαζί και όλο κάνεις πικ πικ πικ λες και κάθε φορά που διαλέγεις θες κι άλλο κεράσι κάποια σου γεμίζουν το μάτι και έχουν εντελώς αδιάφορη γεύση και κάποια άλλα σε εκπλήσσουν τόσο, τα βλέπεις εκεί όλα μαζεμένα, δεν ξέρεις πως θα σου βγεί και δεν είναι φουρνιά, το καθένα άλλη γεύση ένα πράγμα τόσο περίεργο δεν είναι;”
“μαλάκα φάε ένα κεράσι σαν άνθρωπος και σταμάτα να σκέφτεσαι έλεος” γελάει με αυτό το ανάλαφρο γέλιο που κάπως δεν μπορεί να πιστέψει πως πάλι το ξεκίνησα όλο αυτό
“οκ είναι σαν άνθρωποι τα κεράσια λοιπόν, τα νυχτερινά κεράσια τί συμβολίζουν ας πούμε;”
“είναι τα κεράσια που τρώω μόνη στο κρεβάτι οκλαδόν πριν κοιμηθώ και μου πέφτουν βαριά” απαντάω
“ε άμα σου πέφτουν κόφτα είσαι σοβαρη; τόση ώρα αυτό συζητάμε;” με κοιτάει κάπως παραξενεμένη, “τί έχεις πάθει;”
“μα μου αρέσει να τρώω αυτά τα κεράσια κι ας μου πέφτουν βαριά, αυτό λέω”
“τί σου αρέσει;”
“να τα διαλέγω ένα-ένα και μετά να παρατηρώ τί γεύση είχαν και να φτύνω τα κουκούτσια ενώ παίζω με τα κοτσανάκια, που όλα είναι ενωμένα τόσο τέλεια και μόνο μ’ ένα τσακ μένουν μόνα…” κάπως χαμήλωσα τη φωνή
παραιτήθηκε και αποφάσισε να μ’ ακολουθήσει στο συμβολισμό κι ας μην καταλάβαινε εντελώς τίποτα
“και όταν μένουν μόνα τα κεράσια;”
“όταν μένουν μόνα τα κεράσια πρέπει να τα φας γρήγορα, αλλιώς μένουν εντελώς παραπεταμένα και τσαλαπατιούνται και μετα πετιούνται”
“φοβάσαι μην γίνεις τέτοιο κεράσι;”
"είμαι τέτοιο κεράσι”
“και φοβάσαι μην τσαλαπατηθείς;”
“όχι φοβάμαι να χάσω το κοτσάνι μου”
“γιατί;”
“γιατί αν χάσω το κοτσάνι μου, δεν θα μπορώ ποτέ ξανά να ενωθώ με άλλο κερασάκι”
“μα είσαι κοριτσάκι”
“όχι κερασάκι είμαι και φοβάμαι πως θα χάσω το κοτσάνι μου”
“γι’ αυτό μπλέκεσαι;”
“ναι γι’αυτό για να με πιάνουν έστω στις μεγάλες χούφτες”
“μα θα είσαι το ίδιο λαμπερό και βαθυκόκκινο κι ας χάσεις το κοτσάνι σου, ίδια γεύση θα έχεις”
“ναι αλλά χωρίς κοτσάνι, όλα τα δάχτυλα σε τραυματίζουν και ο πάτος της σακούλας συνήθως σημαίνει σάπισμα και ο πάτος του μπολ παράπονο"
“δεν είσαι κεράσι”
“αν δεν είμαι, τί είμαι;”
“κουρασμένη απο το να προσπαθείς να κρατάς το κοτσάνι”
“μα..”
“ζήτα επιτέλους απο κάποιο άλλο, να γίνει κοτσάνι και τότε θα δεις πως δεν ήσουν κεράσι”
“και τί θα δω πως ήμουν;”
“κουρασμένη”
“απο τί;”
“απο το να κρατάς το κοτσάνι ντε”
“και πιανού δουλειά είναι να κρατάει το κοτσάνι καλέ;”
“της κερασιάς, αγάπη μου, της κερασιάς"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου