εκστατικά παρκινσονικά όνειρα

οι παρκινσονικοί ζουν τα όνειρά τους 
-βασική γνώση-


κάθε φορά που άλλαζα πλευρό
μπορούσα να χειριστώ τα όνειρα
και άλλαζε το πάτερν
σαν ποικίλες αύρες επιληπτικών
σαν πολύχρωμα ή μονόχρωμα φόντα με πάτερνς
άλλα μ'άρεσαν περισσότερο
άλλα λιγότερο
και σε αυτό το κατακίτρινο κροκκί
εμφανιζόταν αυτός να χορεύει στη μέση
και όλο στριφογυρνούσα και γρηγορότερα
γιατι τα πατερνς ήταν πάρα πολλά
και έπρεπε να περάσω απ' όλα για να το(ν)  ξαναβρώ

βρισκόμουν στο ίδιο μικρό κρεβατάκι
και αυτή τη φορά
πάλι πιστεύοντας πως μπορώ να χειριστώ τα όνειρά μου
με έβλεπα στο πάρτυ απ' το οποίο μόλις είχα επιστρέψει, να χορεύω προς αυτόν
και η χορογραφία μου
με απομάκρυνε ολοένα απο αυτόν
γραμμικά αντίθετα
οπότε
προσπαθούσα πραγματικά
να την κάνω όλη την χορογραφία στο ριβέρς
ώστε να καταφέρω να τον πλησιάσω

"τον θες πολύ ε;"
"μόνο με τους όρους μου, κατα τ' άλλα ναι, τον γουστάρω"
"όρους;"
"αποφεύγοντας και αρνούμενη"

χορεύα πάλι στο κρεβάτι μου
αισθησιακά
-στον ύπνο μου-
καθόμασταν στο κρεβάτι
και τον πείραζα
ενώ κοιτούσαμε κάτι σε κάποια οθόνη
"πες κάτι " του είπα
"βαριέμαι ,
γιατί θέλω απλά πάρα πολύ να κάνουμε σεξ
και  βαριέμαι να λέμε άσχετα"
και τότε τον χάιδεψα
πρώτη φορά τόσο ανακουφισμένη

"θέλω να σε φιλήσω" μου είπε εκείνη
και σκέφτηκα πως
συμβαίνει το ίδιο μοτίβο ξανά
εγώ να μην μπορώ να πάρω θέση
και να μη θέλω κιόλας
γιατί είμαι εντελώς οκ
(κι) έτσι
κι αλλιώς