μουνί γειωμένο στο παρκέ

δεν τους έβλεπα
μα τους άκουγα να φιλιούνται
ξανά και ξανά
εγώ με το κεφάλι σκυφτό
-το σύμβολο του πρότερου βίου-
δεν τολμούσα να αντικρίσω
και εκεί μέσα ακριβώς
ισχυροποίησα τη θέση μου
-ένιωθα πλέον καλά
ό,τι και αν συνέβαινε-

και τότε άνοιξα τα πόδια μου
και με απόλυτη φυσικότητα
έφτασε στη θέση του σπαγκάτο
που πάντα αποφεύγω λίγο πριν
μα,
κοίτα πόσο απλό ήταν
και ένιωσα τα πόδια μου 180 μοίρες να εφάπτονται
στη γη
ένιωθα κάθε σπιθαμή μου
απλωμένη στο παρκέ

είχα γειωθεί και είχα γίνει τόσο εύπλαστη
ένιωσα μια απίστευτη χαρά
σαν απόλυτη ερμηνεία
και σαν λύτρωση

συνέχιζα το δρόμο μου
που πάντα τελικά απομένει μοναχικότατος
και αυτό το νιώθεις
μόνο όσο πιο κοντά πλησιάσεις με κάποι@.